Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Κύκλοι αιώνων - Θαύματα και μυστήρια.




Μια ιχνηλάτηση της ζωής για τον εντοπισμό της προέλευσης του ανθρώπου και ιδιαίτερα του τρόπου εξέλιξης του Ελληνισμού, συνθέτουν μιαν ηδονική απόλαυση. Σ’ αυτό βοηθά πολύ και η διόραση του αναζητητή που μπορεί να διακρίνει, γιατί και πως οι ξέχωρες κλιματολογικές συνθήκες που συντελούνται συγκυριακά στην περιοχή της Μεσογείου, επενεργούν καταλυτικά στην ανάπτυξη των γονιδίων της μιας και μοναδικής ζωικής συμπεριφοράς τους.

Είναι μια πραγματικότητα που οι συνέπειές της αποτελούν σημαντικό παράγοντα στην κατανόηση πολλών ανεξήγητων φαινομένων που μας επηρεάζουν πολύπλευρα. Κατά επιτακτικά επιλεγμένες μελέτες διαπιστώθηκε ότι, ο ορισμός του αιώνα ταυτίζεται πιο πολύ με συμπεριφορές της φύσης, παρά με τον αριθμό 100. Και αλλιώτικα, είναι οι κοσμογονικές μεταλλαγές που συνδυάζουν νομοτελειακές καταστάσεις, κλεισμένες μέσα σε φυσικούς νόμους, που μάλλον είναι επαναλαμβανόμενα καιρικά φαινόμενα ανά τακτά διαστήματα.


Παρατηρώντας κανείς τις εποχιακές φυσικές αναδιπλώσεις, διακρίνει ότι, υπάρχουν συγκεκριμένοι καιρικοί κύκλοι που επαναλαμβάνονται σε τακτά περιοδικά διαστήματα. Οι συμπεριφορές αυτών των μετεωρολογικών εναλλαγών προκύπτουν από την επίδραση των ηλιακών ακτινών στην καυτή ζώνη του ισημερινού και στις πολικές περιοχές των παγετώνων. Αυτές διαμορφώνουν τις κλιματολογικές συνθήκες της γης και ανάλογα με τις επιδράσεις τους αναπτύσσεται όλη η χλωρίδα και πανίδα. Από αυτές τις θερμικές μεταβολές εξαρτώνται και οι ζωικές προϋποθέσεις ολάκερης της γήινης ύπαρξης.


Χαρακτηριστικό γνώρισμα των νομοτελειακών συμπεριφορών είναι ότι, επί 25 περίπου χρόνια κάθε αιώνα, οι πάγοι στους πόλους αυξαίνουν συνεχώς. Την περίοδο αυτή στην λοιπή γη προκαλούνται ανομβρίες και καυτά καλοκαίρια. Τα επόμενα 25 έτη αδρανούν. Στην 3η 25ετία δέχονται κοσμικές ακτινοβολίες που λειώνουν τα παγόβουνα, οδεύοντας προς τον ισημερινό, και με πολλά κρύα προκαλούν τα φαινόμενα των πλημμυρίδων. Την δε 4η 25ετία, αδρανούν πάλιν. Για λεπτομέρεις, δείτε την σχετική εικονοσκόπηση:


Τα καιρικά αυτά φαινόμενα εναλλάσσονται ανά εκατό περίπου χρόνια σε καύσωνες και πλημμυρίδες, κι έτσι κρατούν την θερμοκρασία της γης σε κάποια σταθερότητα. Και ως μόνιμοι ρυθμιστές πλέον των ισορροπιών της θερμότητας, συνθέτουν το βασικό άλλοθι, τις προϋποθέσεις για την ισχύ της ζωικής ύπαρξης. Στο πλαίσιο αυτό, ξυπνά το γονιδίωμα της ζωής-συμπαντικό συστατικό, που για τις λίγες πανανθρώπινες γνώσεις μένει ανεπεξέργαστο.


Η νομοτελειακή αυτή αναπαράσταση των φαινομένων, ερμηνεύεται και ως ακολούθως: Σε κάθε αιώνα, δηλαδή ανά εκατό περίπου έτη, που προκύπτουν οι καύσωνες λόγω ανομβρίας, αδειάζουν οι υπόγειες δεξαμενές. Σε όλη αυτή την τακτά επαναλαμβανόμενη περίοδο της λειψυδρίας, οι καύσωνες αναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες όζοντος, προκαλώντας τις τρύπες των πόλων. Με το λιώσιμο των πάγων όμως, ψύχεται η ατμόσφαιρα και προκύπτει η περίοδος των πλημμυρίδων με βροχές και χιόνια.


Και τότε ξαναγεμίζουν με νερά οι δεξαμενές. Λόγω δε μεγαλύτερων περιόδων ψύχους, αναπαράγεται περισσότερο όζον από το καταναλούμενο και ξανακλείνει τις τρύπες των πόλων. Αυτό σημαίνει πως, η κατά διαστήματα ελάττωση του νερού πάνω στη γη, αποτελεί μια πάγια κατάσταση σε σχετικά τακτά χρονικά διαστήματα. Η οποία όμως διαρκεί κάμποσα εκατομμύρια χρόνια τουλάχιστον. Και πιο αναλυτικά, σημαίνει πώς, η μείωση του νερού στις πηγές παρατηρείται τακτικά μια φορά κάθε αιώνα για 25 περίπου έτη. Η οποία αποκαθίσταται στα επόμενα χρόνια των πλημμυρίδων, διασφαλίζοντας στην γη την υδάτινη ισορροπία.


Είναι μια επαναλαμβανόμενη φυσική πραγματικότητα η οποία προκαλείται συγκυριακά από τις θερμικές εναλλαγές. Αυτές οι «ανώμαλες» για τον άνθρωπο, καιρικές τριβές όμως, μαζί με τις χημικές ενώσεις που προκαλούν, μάλλον είναι από τα βασικά στοιχεία που διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για την ζωική εκκόλαψη. Γι’ αυτό και, όσα λέγονται περί αύξησης της θερμοκρασίας, ελάττωσης των υδάτων, ελ-νίνια, θερμοκήπια και άλλα, είναι πρόχειρες διατυπώσεις, ή μεθοδευμένες προκλήσεις πανικού, για ευκολότερο έλεγχο των ανθρώπων.


Κι ακόμα περισσότερο επειδή δεν έχουν άλλες γνωσιακές εμπειρίες που να φανερώνουν αυτή την νομοτελειακή συμπεριφορά, τις ερμηνεύουν με αοριστίες. Διότι, σε μια συνεχόμενη θερμική αύξηση, μόνον μισού βαθμού κελσίου, κάθε εκατό έτη, σε χίλια χρόνια θα ανέβαζε την θερμοκρασία της γης πάνω από 50 βαθμούς. Αλλά κι ένα συνεχές λιώσιμο των πάγων θα πλημμύριζε όλες τις στεριές. Και τότε γίνεται αντιληπτό πως, η γη σε μερικές χιλιετίες θα καταντούσε κρανίου τόπος, χωρίς καμιά χλωρίδα και πανίδα στις πτυχές της, ή μια σφαιρική λίμνη.


Θα είχε, δηλαδή, διαμορφωθεί σε ένα είδος νεκρού σώματος, δίχως ζωικά ίχνη στην επιφάνειά της, όπως εξάλλου είναι και όλοι οι άλλοι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Οι οποίοι σημειωτέων, στερούνται αυτά τα φαινόμενα, λόγω έλλειψης τέτοιων συγκυριών. Από όσο όμως γίνεται διακριτό με το μάτι της λογικής, οι άνθρωποι έχουν περιθώρια ζωικής ύπαρξης, τουλάχιστον για κάμποσα εκατομμύρια χρόνια ακόμα πάνω στη γη, με όποιες εξελίξεις. ΕΙΔΕΣ Η ΖΩΗ;!!!

Συντάκτης: Παν Ελλήνιος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλείσθε να μην γράφετε υβριστικά σχόλια, διότι θα διαγράφονται.